چند مطلب جالب و خواندنی تاریخی

گز و قزوین یا خورشید

      شاهنامه فردوسی در جریان داستان نبرد رستم و اسفندیار از  درخت گز نام می برد،  که مورد پرستش عده ای نیز بوده است،  و از چوب آن تیری ساخته شد،  که اسفندیار را از پای درآورد.  سیمرغ نیز بر فراز همین درخت آشیانه داشته است.  در داستان رزم رستم با اسفندیار،  رستم به سختی زخمی و به سیمرغ پناه می ‏برد.  این باور وجود دارد،  که سیمرغ او را به نزدیکی‏ درخت تنومند و شگرفی در کرانه‏ دریای چین می‏ رساند،  و به وی‏ می ‏آموزد که از شاخه ‏های این درخت،  چگونه تیری برای پرتاب کردن به‏ چشم اسفندیار بسازد.  سیمرغ در طول یک شب رستم را شفا می‏ بخشد،  و راز چگونگی پیروزی‏ به اسفندیار را به او می‏ آموزد.  سیمرغ در جنگ رستم و اسفندیار،  کمک‏ های گرانبها به رستم می‏ کند،  و زخم‏ های پهلوان و اسبش رخش را در یک شب شفا می‏ دهد،  و رستم را به سوی تیر چوب گز،  سلاحی که موجب مرگ اسفندیار می ‏شود رهنمون می‏ کند.  فردوسی درباره آیین ویژه درخت گز نیز سخن‏ گفته،  و اشاره می‏ کند که‏ مردم این درخت را می‏ پرستیده ‏اند،  یا به آیین پرستش آن معتقد بوده‏ اند.

* ابر چشم او راست کن هر دو دست‏ <><> چــــنان چه بود مردم گز پرست *

      درخت گز یکی از  نام های خورشید است،  که مظهر درخت کیهانی اساطیری بشمار میرفت،  گزبن یا گزون،  همان کاسپین یا قزوین به معنای درخت گز است،  چرا که ون یا بن یا پین یا وین به گویش های محلی به معنای درخت است.  در اشارات عارفانه،  قزوین یا همان گزون کنایه ای برای خورشید می باشد،  وقتی در حدیثی می بینیم،  که قزوین بابی از باب های جنت است،  مراد همین قزوین عرفانی است،  نه قزوین مکان جغرافیایی.  گز درختی است با برگ های ریز،  که بیشتر در شوره زار یا در کنار های رودخانه های استان های مرکزی ایران می روید،  مشروح در گیاهان تاریخی ایران.  همچنین نوعی تیر بدون پر و پیکان از شاخه آن درست می کردند،  که هر دو سر آن باریک و میانش گنده و ستبر بود.  طبق متون ادبی در اسطوره های ملّی،  گز نقش اساسی دارد،  این درخت به اندیشه ها و افکار زاییده استبداد پایان می دهد،  و رستم را به عنوان نماد پهلوانی و آزادگی معرفی می کند.

عکس درخت گز،  مشروح در گیاهان تاریخی ایران،  عکس شماره 4185 .

ضد تاریخ طالبانی

      همه ما اهل تاریخ می دانیم،  که طالبان چگونه مجسمه های بودا و ده ها مجسمه و آثار تاریخی دیگر را در سراسر افغانستان نابود کرد،  و بار دیگر بعد از بمباران های آثار تاریخی اروپا توسط متخاصمان در جنگ دوم جهانی،  ضد تاریخ در شکل دینی آنرا پدید آورد.  تا روزی که توپخانه طالبان مجسمه ها را نریخته بود،  کسی به نابودی های ضد تاریخ ها در گذشته فکر نمی کرد،  و مقاله ای ننوشته بود.  ضد تاریخ همیشه وجود داشته گاه بمنظور سیاسی،  گاه اقتصادی و دینی و غیره،  ولی همیشه شکل پنهان داشته و در ابهام بود،  در جنگ دوم جهانی می گفتند،  توپخانه آلمان نازی به اشتباه آثار تاریخی روسیه را نابود کرده،  و بمب های متفقین را بهمین گونه گفتند به اشتباه فرود آمد.  هم اکنون بسیاری از آثار تاریخی که در اروپا می بینیم،  باز سازی شده و جعلی هستند.

      ولی از وقتی که طالبان ضد تاریخ خود را آشکار ساخت،  مکتب ضد تاریخ طالبانی بوجود آمد،  امروزه این مکتب شاگردانی پیدا کرده،  که گاه دانسته و گاه ندانسته ریشه در هویت خود و کل بشر می زنند،  و با تمام وجود به مکتب ضد تاریخ طالبانی پیوسته اند،  حال باید ببینیم چه کسی از ضد تاریخ طالبانی سود می برد،  در استعمار و امپریالیسم و مقالات مرتبط دیگر نوشته ام،  که تا ابتدای قرن 20 استعمار با استفاده از ناسیونالیسم و ملی گرایی،  و تاریخ خواهی،  براحتی می توانست ملتها را رو در روی یکدیگر قرار دهد،  و در صدر آنها استعمار بریتانیا،  توانستند شکل جدید از جغرافیای سیاسی را در جهان بوجود آورند.  سپس از ابتدای قرن گذشته با پیدایش امپریالیسم،  مقاصد سیاسی امپریالیسم گران در سرزمین های تحت نفوذشان شکل گرفت،  گاه ناسیونالیسم و گاه دین و یا حتی پول،  هویت تاریخی و ملی شد.  در این میان ضد تاریخها،  در زیر مجموعه گروه های خواسته کشور های امپریالیسم شکل گرفتند،  و بجان تاریخ کشور های مورد حمله افتادند،  چه نظری و چه فیزیکی.  تا اینکه کم کم رد پای نوامپریالیسم پیدا شد،  نوامپریالیسم بنا به تعریفش که در اینجا نوشته ام،  نیاز به تاریخ و تاریخ سازی ندارد،  هر چه تاریخ و هویت تاریخی نباشد برایش بهتر است.

      آن نیرویی که طالبان را ساخت تا مجسمه های بوداسپ را نابود کند،  امروزه برای همه آشکار شده است،  امپریالیسم نو بود،  نه سیاست های قدیمی ایالات متحده یا انگلستان.  این موضع نیاز به تحلیل های جدید با اندیشه نوین دارد،  بدین منظور مطالعه و پیگیری لینکها و مطالب مختلف وبلاگ انوش راوید کمک بزرگی است.  نیرو های پنهان و آشکار ضد تاریخ طالبانی در همه دنیا هستند،  و در هر کشوری کم و بیش فعالند،  در هر قوم و محلی هستند و سعی می کنند نظری و تحلیلی تاریخ را که بنای آن بدروغ چیده شده است،  با دروغ های دیگر بیشتر و بیشتر درهم کنند،  و گروهی هم سعی می کنند فیزیکی با آتش زدن دزدیدن و یا بمب و بولدوزر هر مکان تاریخی را نابود کنند.  البته تنها در این شکال نیست،  مثلاً در عربستان سعودی روی تمام آثار تاریخی را سنگ مرمر کرده اند،  و هیچ اثر باقی نگذاشته اند،  کوچک و بزرگ را مرمری و چراغانی کرده اند،  و کلاً ضد تاریخ خود را در نهایت با ترفند مدرن سازی از بین برده اند.  یا مانند تخریب آثار تاریخی بویژه اسلامی دوره تیموری در سمرقند و بخارا،  بمنظور ظاهری باز سازی،  ولی در باطن برای از بین بردن آثار تاریخی و هویتی فارسی و ایرانی آنها،  قبلاً درباره آنها با عکس در چند جای وبلاگ نوشته ام.

      چه کسی سود می برد فقط همان امپریالیسم نو و سرمایه داری بی هویت جهان و با زیر ابزار حکومت چایمریکا ی پنهان،  دیگر در ادامه تمدن بشر نیازی نیست که کسی بداند،  مردم چه بودند و از کجا بوده اند،  فقط یک مشت دروغ تاریخی ضد و نقیض خسته و کسل کننده و روح شکن و خورد کنند می گذارند.  آنچه هم که از تاریخ و آثار باقی است هم می خواهند به هر ترفندی شده از بین ببرند،  مانند تخت جمشید و شوش و پاسارگاد و مسجد عبدالهی و بسیاری از آثار تاریخی ایران.  اما ایرانیها بخاطر ذوق و شوق به آب و اجداد شان،  بیشتر از هر ملتی در حفظ و نگهداری آثار تاریخی خود تلاش می کنند،  و کار را برای اندک ضد تاریخ های طالبانی در ایران سخت کرده اند.

      امروزه برای جنگ با تاریخ ایران،  شارلاتانیزم تاریخی نظری،  بکمک ضد تاریخ طالبانی فیزیکی آمده است،  و چون این گروه های قهری سواد و معلومات تاریخی و اجتماعی ندارند،  هر چه دم دستشان بیاید به دروغ و حقه و بمب می بندند.  مثلاً در ترفند هایی می گویند،  که سلسله هخامنشیان نبوده،  یا کوروش و داریوش بزرگ چنان بوده و چه بدی ها کرده اند.  بدون هیچ دلیل و مدرک سعی می کنند،  با ترفند های سخط و سلیط،  و با پرخاشگری و اهانت،  به تاریخ ایران حمله کنند،  زیرا آنها در این کشور،  کمتر زورشان به اعمال نابودی فیزیکی می رسد.

      تاریخ یک علم است،  و باید مانند همه علوم با آن بر خورد کرد،  در محیط دمکرات، پرسش نمود، نظریه داد، تحقیق و تحلیل کرد،  پیرامون آن گپ زد، فرموله و تدوین نمود و سپس تأیید موقت کرد.  تاریخ سرگذشتی بوده که در گذشته اتفاق افتاده،  و همیشه و تا ابد ثابت است،  و واقعیت این اتفاقها می تواند هویت و ساختار جدیدی برای ملت های قاره کهن و ایران داشته باشد.  آنچه که امروزه با کمک تکنولوژی های نوین متوجه شده ایم، هویتی و ملیتی که تاکنون گفته اند،  انباشته از دروغ است،  بارها و بویژه در سخن وبلاگ در این باره نوشته ام.  ولی وظیفه شارلاتانیزم تاریخ نظری و ضد تاریخی طالبانی چیز دیگری است،  که توسط صاحبان آنها تعریف شده است.

   عکس تاریخی آرامگاه یک پیامبر تاریخی در شبه جزیره عربستان،  که بطور کلی آنرا نابود کرده اند و اثری از آن نیست،  عکس شماره 1472.  عکس بالا مساجد و جای آثار تاریخی کشور عربستان سعودی در امروزه،  عکس شماره 4769.

دیوار چین یا زیارت راه

      سرزمینی که امروزه ما کشور چین می نامیم،  تا قبل از قرن 14 میلادی در هیچ تاریخی نه در اروپا و نه در خود چین،  و یا در تاریخ های کشور هندوستان،  بنام چین خوانده نمی شد،  بلکه به استان های مرکزی ایران چین می گفتند،  مشروح اینجا.  یک قرن بعد از داستان مارکوپلو،  نام چین از ایران ربوده شد،  و به کشور چین گفتند،  در طول تاریخ کشور چین،  دارای ده ها کشور و شهر و قبیله مستقل بود،  که دائم با یکدیگر در جنگ بودند،  حتی در سریال های تلویزیونی خودشان این موضوع را براحتی می گویند.  پس وقتی نام کشوری یا سرزمینی چین نبوده،  خود بخود هر اثر تاریخی،  منجمله دیوار معروف،  نمی تواند نام چین داشته باشد.  اگر در تاریخ های قبل از قرن 14 میلادی از آن دیوار بعنوان دیوار چین نام برده شده،  منظور چین ایران است،  پس چگونه می تواند چین ایران چنین دیواری را بسازد؟  مگر اینکه مردمی از چین ایران به آنجا رفته و نام استان خودشان را به بخشی از آن سرزمین داده باشند.

      این دیوار به هیچ عنوان نمی توانسته جنبه دفاعی و نظامی داشته باشد،  چون اگر قرار بود بمنظور دفاع باشد،  نیازمند نگهداری پادگان های پرخرج،  در هر چند ده کیلومتر بودند.  مگر دشمنانی که می خواستند از این دیوار به اصطلاح دفاعی بگذرند،  بادمجان بودند،  وقتی آنها آنقدر مهاجم و خطرناک بوده اند،  که بخاطرشان دیوار بکشند، پس عبور از دیوار برایشان مسئله نمی توانست باشد.  بنظر من تمام داستان های تاریخی که برای این دیوار گفته اند ساختگی و تقلبی است،  زیرا هیچ کدام پایه و اساس علمی و تاریخ اجتماعی ندارند،  بلکه این دیوار برای عبور اقوام کاسپی بوده است،  که در گویش های مختلف سگز، و بعدها به سین و چین تغییر نام داده شده.  چه از روی دیوار و چه از کنار آن می گذشتند،  مهاجرت و رفت و آمد و تجارت می کردند،  و یا به زیارت بت های بوداسپ در بامیان می آمدند.

      کسی که می خواهد درباره تاریخ کشور چین و منجمله دیوار چین مطالعه و تحقیق کند،  باید تاریخ سرزمین هایی که بیشتر از 10 میلیون کیلومتر مربع،  و میلیاردها انسان است را بخواند،  و این زمان بر است،  و نیازمند دانستن یکی از زبان های تاریخی چینی و زبان انگلیسی یا فرانسه است،  همچنین باید بداند مراکز مطالعه و تحقیق در این باره کجاست.  شخصی که دیوار و هیچ یک از آثار تاریخی و باستانی آن سرزمین وسیع را ندیده،  حتی کتاب های تاریخی چینی را نخواند،  نمی تواند در باره آن نظر علمی بدهد،  فقط می تواند در محیط دمکرات اینترنت،  نظر شخصی خودش را بگوید.  اضافه نمایم،  تاریخ دان های کشور چین،  نمی توانند چندان درباره تاریخ دیوار چین تحقیق کنند و بگویند،  چون واقعیت هایی آشکار خواهد شد،  که بضرر تاریخ کشور چین و بخش گردشگری پر رونق آن کشور می شود.  همچنین شنیده ام،  با باز سازی های مکرر در 30 سال گذشته،  آثار مهم و اصلی تاریخی بجا مانده در این دیوار را از بین برده اند،  و حتی آثار تقلبی چینی را جایگزین نموده اند.

   عکس دیوار چین،  که ۷۰۰۰ کیلومتر طول دارد،  این اثر سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی ثبت شده است،  عکس شماره 4169.

سخا استان تاریخی

      در تاریخ از سیبری کنونی،  بنام سکستان یا ساخا استان نام برده شده است،  سیبری نام من در آوری جدید برای این سرزمین وسیع ده میلیون کیلومتر مربعی است.  در طول ما قبل از تاریخ،  که هموساپین در کوهستان زاگرس  و مناطق خوش آب و هوای اطراف آن،  به دوره های سنگ میانه می رسید،  به مرور مطابق ذات بشر به اطراف هم کوچ می کردند،  منجمله در طول ده هزار سال،  طایفه هایی از آنها به شمال رفتند،  و در سیبری از حدود 5 هزار ق.م،  با نام سکا از آنها نام برده شده است.  سپس در دوره سلسله هخامنشیان بنام سکا استان و با تلفظ دیگر سخا استان گفته شد،  تا اینکه در قرن 20 دولت شوروی برای ذوب نمودن فرهنگی  و ملی مردم (آسمیلاسیون)،  دست بکار شد.  سکستان را به چند استان  تقسیم بندی نمود،  و نام های طایفه ای و جغرافیایی سرزمین های ساخا استان را تغییر داد... مشروح بزودی

   عکس گنجینه و فرش پازیریک،  یادگار سکا های سده چهار و پنج ق.م،  عکس شماره 4221،  منبع اینترنت،  عکس های بیشتر در اینترنت.  پازیریک دره ای در جنوب سیبری شمال مرز کشور مغولستان است،  در این دره یخ زده چند گور سکایی به صورت اتاقک کشف شده است.  به دلیل وجود یخ در اطراف اشیای متعلق به گورها،  فرسایش این اجناس بسیار کند بوده و باستان شناسان توانسته اند موارد بسیار نادری را از این گورها به دست آورند.  در 1328 رودنکو قدیمی ترین فرش گره دار و پرز داری،  که تا کنون کشف شده را از یکی از این گورها بیرون آورد.  طرح های این فرش بسیار مشابه طرح های موجود در تخت جمشید است.

   این فرش تقریباً چهارگوش، حدود دو متر مربع وسعت دارد،  و تصویر سوارکاران، آهوان در حال چرا، جانوران افسانه ای با سر عقاب و بدن شیر بر آن نقش بسته،  و حاشیه ای گلدار آن را زینت بخشیده است.  رودنکو در اثبات ایرانی بودن این فرش در کتاب خود به نام مقابر یخزده سیبری سوارکاران عصر آهن مدفون در پازیریک می نویسد:  در طرح پازیریک صف های منظم مردان و چارپایان که همگی به فاصله ای معین از پی یکدیگر می آیند،  بروشنی یادآور رسم های تزیینی هخامنشی و آشوری است.  همچنین شیوه گره زدن دم اسبها و کاکل آنها به رسم ایرانیان است.  هم در پیکر کنده های تخت جمشید و هم در فرش پازیریک ستوربانان در سمت چپ اسب گام برمی دارند،  و دست راست خود را بر پشت گردن اسب نهاده اند.  آنچه آشکار و غیر قابل انکار است،  تصویر گروهی است شبیه نقش برجسته های تخت جمشید،  در صف های منظم که همگی به یک فاصله معین از پی یکدیگر می آیند.  نقش گوزن فرش پازیریک از دیگر موارد مهم است.  رودنکو یادآور شده است،  که این گوزنها از تیره گوزن زرد خالدار شاخ پهن و ایرانی است.  بعدها هم رومن گیرشمن،  می نویسد:  در قسمت مرکزی این فرش یک ردیف ستاره های چهار پر نقش شده،  که روی اشیای مکشوف در لرستان نیز دیده می شود.  فرش پازیریک هم اکنون در موزه ارمیتاژ روسیه نگهداری می شود.

باب عشق و جوانی

      گلستان سعدی شیرازی،  یکی از بهترین نثر های آموزنده و جذاب جهان،  و شیرین ترین نثر پارسی است،  که افتخار زبان پارسی است.  ترجمه این کتاب قرن ها در کلیسا های انگلستان یکی از کتاب های درسی بود،  و از این جهت اولین اثر ادبی پارسی است،  که به زبان بیگانه ترجمه شده است.

      گلستان حکایت زندگی است،  با تمام فراز و نشیب های آن،  سعدی هفت قرن پیش داستان عاشقانه ای را به تصویر کشیده است،  که در سال ۱۹۹۷ میلادی دست مایه فیلم سینمایی تایتانیک بود.  در باب عشق و جوانی،  یک مثنوی عاشقانه آورده شده است،  که پدر داستان عاشقانه معروف تایتانیک است.  ادبیات و فرهنگ غنی ما سرشار از مفاهیم و مضامین نابی است،  که متاسفانه نه تنها ندیده و نشنیده و نشناخته ایم،  بلکه با نمونه های بیگانه آن بیشتر آشنا هستیم،  و از فرهنگ ناب خویش باز مانده ایم.  باعث تاسف است که جوانان ما با اثری چون گلستان سعدی بیگانه اند.  داستان از آنجا شروع می شود،  که جوانی پاکباز همراه با معشوق زیبای خود در قایقی بوده است،  که در گرداب گرفتار می شوند و با هم به درون دریا می افتند.......

   این اثر فخیم و عاشقانه ناب در زیر آمده است:

* جوانی   پاکباز   پاکرو   بود <><>  با پاکیزه  رویی در  گرو بود *

* چنین خواندم که در دریای اعظم <><> به گردابی در افتادند با هم *

* چو ملاح آمدش  تا دست گیرد <><> مبادا کاندر  آن حالت  بمیرد *

* همی گفت از میان موج و تشویر <><> مرا بگذار و دست یار من گیر *

* در این گفتن جهان بر وی بر آشفت <><> شنیدندش که جان می داد و می گفت *

* حدیث عشق از آن بطال منیوش <><> که در سختی کند یاری فراموش *

* چنین  کردند  یاران  زندگانی <><> ز کار  افتاده  بشنو  تا  بدانی *

* که سعدی راه و رسم عشقبازی <><> چنان داند  که در  بغداد تازی *

* دلارامی که دارای دل  در و بند <><> دگر چشم از همه عالم فرو بند *

* اگر  مجنون  لیلی  زنده  گشتی <><> حدیث عشق از این دفتر نبشتی *

 * این کوزه چو من عاشق زاری بوده است <><> در بند سر زلف نگاری بوده‌ ست *

 * این  دسته  که  بر  گردن  او  می ‌بینی <><> دستی‌ست که برگردن یاری بوده‌ ست * عمر خیام

چند مطلب جالب اجتماعی و تاریخی

منبع اینترنت و اطلاعات شخصی

   پرسش:  آیا دمکراسی فقط در انتخابات و رأی گیری است،  یا به ذات و اندیشه جامعه هم مربوط است.

بازگشت به اصل

   عکس اندره لوزین سابق،  یا سیف الله جدید که به تازگی اسلام آورده است،  از سوی ماموران امنیتی کشور روسیه دستگیر و هر روز مورد ضرب و شتم قرار می گیرد. این خبر که توسط چند روزنامه محلی روسیه منتشر شده است خشم مسلمان روسیه در استان یاقوتستان را برانگیخته است.  بهمین جهت دیگر زندانیان استان یاقوتستان روسیه که سیف الله در آنجا زندانیست،  در اعتراض به این اقدام دست به اعتصاب غذا زده اند.  بنا به گزارش رادیو تاجیکی رادیو برون مرزی صدا و سیما،  پلیس و نگهبانان این زندان،  همه روزه این جوان اقوام آریایی ولی روس شده را وحشیانه مورد ضرب و شتم قرار داده،  و تمامی کتب دینی وی را به آتش کشیده اند.  نکته جالب در این خبر اینکه اعتصاب کننده گان در این زندان هیچ یک مسلمان نیستند،  و سیف الله با اینهمه شکنجه کماکان بر دین خود پابند است،  و هر روز مصمم تر می شود.  عکس شماره 6334.

معدن الماس تاریخی

      عکس گودال اوداچنایا که یک معدن الماس در جمهوری یاقوتستان روسیه است،  عمق این گودال در حدود ۶۰۰ متر است،  و از نظر وسعت سومین معدن رو باز گیتی است.  این معدن در سال ۱۹۹۵ دوباره کشف شد،   صاحبان این معدن از ترس ریزش،  قصد توقف بهره برداری این معدن را در سال ۲۰۱۰ داشتند.  شنیده ام در این معدن آثار تاریخی از ایران باستان یافته شده است،  آیا الماس های ایران باستان از این معدن بوده است؟،  چرا در جایی و تاریخی از الماس های ایران باستان گفته نمی شود؟  هم میهن های عزیزی که اطلاعاتی درباره آثار تاریخی این معدن دارند،  لطفاً در اینترنت بنویسند. عکس شماره 6278.

چهره پادشاهان سلجوقی

      محمدبن علی بن سلیمان الراوندی،  مولف کتاب تاریخی راحه الصدور،   در دوره حکومت سلجوقیان می زیست،  چهره و شکل و شمایل تعداد از پادشاهان سلجوقی را که از نزدیک دیده بود،  به تصویر کشیده است،  در اینجا به بعضی از آنها به نقل از همین کتاب اشاره می کنم.

   سلطان آلب ارسلان محمد بن داود سلجوقی  پادشاهی بود با هیبت و سیاست و تا زنده و کامکار و بیدار، دشمن شکن خصم افکن، بی نظیر و جهانگیر، تخت آرای و گیتی گشای، قدّی عظیم داشت و محاسنی دراز چننانک به وقت تیر انداختن گره زدی و هر گز تیر خطا نکردی ...  از سر محاسن تا سر کلاه او گویند دو گز بودی و هر رسول که پیش تخت او آمدی بهراسیدی، ملکی آسوده داشت ...

   سلطان ملکشاه بن محمد سلجوقی  صورتی خوب داشت و قدی تمام, بالی افراشته و بازوی قوی بضخمی مایل بود, محاسنی گرد, رنگ چهره سرخ سپید, یک چشم اندک مایه شکسته داشتی از عادت نه از خلقت, جمله سلاحها کار فرمودی, در سواری و گوی باختن به غایت چالاک بود ...

  سلطان برکیارق بن ملکشاه سلجوقی خوب چهره بغایت بود, معتدل قامت خط و محاسن بهم پیوسته ابروگشاده, اول پادشاهی در سنة ستّ و ثمانین و اربع مایه, مدت ملکش دوازده سال, مدت عمرش بیست و پنج سال, ولادت سلطان برکیارق بدارالملک اصفهان بود در محرم سنة اربع و سبعین و اربع مایه ...

   سلطان سنجر بن ملکشاه سلجوقی  گندم­گون آبله نشان بود محاسنی تمام در طول و عرض و بعضی از موی شارب بآبله رفته پشت و یال افراشته بالا تمام و سینه پهن, توقیع او توکلت علی الله, وزرای او الوزیر معین الدین ...

   سلطان محمود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی گرد روی بچهره سرخ و سپید, گرد محاسن ربع القامه قوی بازو متناسب اعضا, مدت عمرش بیست و هفت سال, مدت پادشاهی چهارده سال و در پادشاهی نیکو سیرت بود،  اَلبِشْرُ اَولّ اِلْبّرِ, گشاده و تازه رویی اول نیکویی است, زیبا صورت لطیف طبع خوش سخن شیرین بذله موزون حرکات نیکو خط و نیکو عبارت بود ...

    سلطان طغرل بن محمد سلجوقی سرخ چهره محاسن تمام تنک، دوابه دراز قامت باعتدال پشت و یال بسته بر و سینه پهن, مدت عمرش بیست و پنج سال،  وفاتش بدر همدان در محرم سنه تسع و عشرین و خمس مایه ...

   سلطان مسعود بن محمد سلجوقی اسمر بود, بتنهایی شیر افکندی, بقامت و بسطت از جمله لشکر فزون بود دراز رکاب قوی یال فراخ بر و سینه خفیف العارض, توقیع او اعتمادی علی الله, وزرای او الوزیر شرف­الدین ...

   سلطان محمد بن محمود بن محمد سلجوقی خوب روی بود بچهره سرخ و سپید فراخ چشم دراز موی محاسن اندک و تنک متناسب قد لطیف اندام چابک سوار در گوی باختن و تیر انداختن, لشکردار و کامکار و کم آزار ...

   سلطان سلیمان بن محمد سلجوقی اسمری بود بسرخی مایل محاسن متوسط کوتاه گردن ربع القامه, مدت ملکش شش ماه و کسری, ولادت او در رجب سنة احدی عشره و خمس مایه, مدت عمرش چهل و پنج سال ...

   سلطان ارسلان بن طغرل بن محمد سلجوقی سرخ چهره, خوب روی, کشیده محاسن, تنک موی, دراز دوابه, ربع القامه, تمام گوشت, مدت پادشاهیش پانزده سال و هفت ماه, مدت عمرش چهل و سه سال ...

   سلطان طغرل بن ارسلان سلجوقی (طغرل سوم) خوب چهره بغایت بود مویها بسه باره بر پشت افکنده داشتی و محاسنش به انبوه بود, سبلت تا بن گوش مالیده تمام قد فراخ بر و سینه افراشته یال, عمود او کس بر نگرفتی و کمانش نکشیدی ...

   جالب:  آنچه از نوشته های محمد راوندی مؤلف راحه الصدور در بیان شکل و شمایل پادشاهان سلجوقی بر می آید آنها قیافه کامل مردم اصفهان, اراک, ساوه, قم, تهران و ری امروزی را داشته اند،  نه زرد پوست بودند نه تنگ چشم و نه کم ریش.

نکبت کشتن در هموساپین

   عکس ژنرال ویتنام جنوبی،  که از عوامل امپریالیسم بود،  با نفرت در حال کشتن یک هموطن خودش در یکی از خیابان های سایگون.  ایکاش روزی برسد که انسان بتواند با دستکاری ژنتیکی،  این وضع خدا دادی و طبیعی هموساپین را دگرگون کند،  تا از نکبت کشتن یکدیگر دست بردارند.  بمرور زمان با پیدا شدن عوامل مختلف و نفوذ نرم های ساخته شده توسط فکر و اندیشه،  وضع کاملاً بضرر هموساپین تمام شده است،  و می رود تا طرح هایی مانند جهانی شدن قرن 21 از این وضع آدمها سوء استفاده کند.  عکس شماره 11431.

دگرگون شدن هموساپین

   عکس مرغ های پرورشی صنعتی،  که امروزه یکی از غذا های اصلی مردم شده است،  با انواع دستکاری های ژنتیکی و هورمونی رشد کاذب کرده اند،  و متقابلاً این مواد به انسان منتقل می شود.  با نگاهی به هیکل مردم  بویژه مردان امروز ایران،  شکم گرد و قلبه شده در همه پیداست،  که اثر همان افزودنی های صنعتی است،  می توانید نگاهی به عکس های تاریخی وبلاگ بیاندازید،  و ببینید هیچ کدام از مردمان قدیم ایران،  که بسیار چرب و چیلی می خوردند،  چنین شکمها و هیکل های ور آمده نداشته اند،  و همه باریک و بلند و ورزیده بودند.  با این وضع موجود،  که در ایران و تقریباً در تمام جهان وجود دارد،  بزودی نسل بشر دگرگون می شود،  یعنی همان رفتار خواست دستکاری های ژنتیکی و هورمونی خواهد بود،  که در نسلها جا می افتد و اثر می گذارد و ذاتی می شود.  بنظر من باید از خوردن خوراکی های صنعتی جداً و اکیداً خوداری نمود.  باید تا خیلی دیر نشده،  سیستم های رسمی و مردمی اداره کشور،  در اینباره و جایگزین نمودن خوراک های طبیعی تدابیری اندیشه کنند.  عکس شماره 11367.

جاده مرگ رقیب

    عکس جاده مرگ،  بنا بر گزارش انجمن بین المللی سفر های امن جاده ای، عنوان خطرناک ترین جاده دنیا به جاده یونگاس در کشور بولیوی آمریکای جنوبی تعلق می گیرد.  اگر جاده های دیگر خطرناک به نظر می رسیدند،  پا گذاردن در این جاده نوعی خودکشی محسوب می شود.  این جاده دهه 1930 توسط زندانیان جنگ پاراگوئه ساخته شد.  یونگاس با اسم مستعار "جاده مرگ" تنها مسیری است که از اعماق جنگل آمازون و رشته کوه های بلند آَند و دره های عمیق آن می گذرد،  تا دو شهر لاپاز و کورویکو را به هم متصل کند.  رانندگی در طول مسیر جاده یونگاس همانند رانندگی بر روی ترن هوایی است.  در بعضی از نقاط ارتفاع جاده به 3600 متر از سطح دریا می رسد،  حال آنکه دره ای با عمق 2800 متر به فاصله چند سانتی متری کنار جاده قرار دارد،  و کوچکترین خطا باعث سقوط به آن دره عمیق مرگبار زیبا می شود.  عکس شماره  4759.

چرخ گردون ایرانی

   عکس چرخ گردون،  که بازمانده آثار تاریخی نیایشگاه خورشید در بعلبک لبنان است،  پیش از اینها هلیوپولیس یا شهر خورشید نام داشت،  که چرخش زمین در چرخ گردون را نمایش میدهد،  مشروح در تاریخ نجوم در ایران.  این نماد از هفت هزار سال پیش همواره بر در و دیوار و علائم و پرچم های ما دیده میشده،  مانند دو عکس کوچک زیرتر،  و نشان دهنده چهار نیرو در چرخ گردون،  خورشید، هوا، آب و زمین،  است.  اگر یکی از این گوهرها نباشد نیستی است،  و اگر در پیرامون آن نگاهی بیاندازیم چهار نماد درونی ما،  تن، جان، خرد و مهر،  را نمایش میدهد،  در صورتی که هر کدام از آنها در ما کاسته باشد،  چه بسا ویرانیها ببار خواهد آورد.  ما بایستی بر پایه فرهنگ توانمندمان،  بر این چهار گوهر باورمند تاریخی بمانیم و پاسداریشان کنیم.  پارسیان هندوستان بر پایه مهر به ایران،  و نیز اینکه ریشه آنها ایران زمین است،  آنرا نماد خورشید میدانند،  و همین نماد را از سوی باختر بر پرچم های خود می نهند.  عکس شماره 4149.

سالگرد اشغال ایران

      سوم شهریور سالروز اشغال ایران توسط قوای متفقین در سال ۱۳۲۰ است،  در این روز ارتش سرخ شوروی از شمال،  و شرق و نیرو های بریتانیایی از جنوب و غرب،  از زمین و هوا به ایران حمله کردند.  شهر های سر راه را براحتی اشغال کردند،  و به سمت تهران آمدند،  از طرف نیرو های دولت ایران هیچ مقاومتی انجام نشد.  ارتش ایران به سرعت متلاشی شد،  رضاشاه ناچار به استعفا شد،  متفقین با انتقال سلطنت به پسر و ولیعهد او محمدرضا موافقت کردند.  بهانه دشمنان تاریخی ایران حمایت حکومت پادشاهی پهلوی،  از آلمان و حضور آلمانی ها در ایران بود،  پس از مدتی نیرو های امریکا نیز به آنها پیوستند.

      من بنا به دلایلی شرایط سیاسی ایران را در پهلوی اول،  زیر نفوذ امپریالیسم بریتانیا می دانم،  حکومت وقت   اعلام بی طرفی و ترک مقاومت کرد،  ولی ارتش متفقین به بهانه حضور جاسوس های آلمانی در ایران،  به اشغال کشور مبادرت ورزیدند.  پس از اشغال ایران راه‌ آهن سراسری ایران برای انتقال کمک‌ های نظامی به پشت جبهه شوروی،  بر اساس قانون وام و اجاره مورد استفاده قرار گرفت.  ایران که در آغاز جنگ بی ‌طرفی خود را اعلام کرده بود،  نهایتاً در ۱۷ شهریور ۱۳۲۲ به آلمان اعلان جنگ داد.  هدف اصلی ایران از اعلان جنگ،  پیوستن به اعلامیه ملل متحد،  و شرکت در کنفرانس‌ های صلح پس از جنگ بود.

      حمله ارتش بریتانیا و ارتش آمریکا و ارتش سرخ شوروی به ایران در کشاکش جنگ جهانی دوم،  حاصل سومین تبانی تاریخی این کشورها،  به زیان حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران در دو قرن گذشته بود.  ابتدا در قرن نوزدهم و پس از پایان جنگ‌ های ایران و روسیه،  در دوره پادشاهی قاجاریه،  تبانی روسیه با بریتانیا علیه ناپلئون در اروپا،  سبب حمایت بریتانیا از بسته شدن پیمان ‌های گلستان و ترکمنچای و تحمیل آنها بر ایران شد.  در مورد دوم،  اوایل قرن بیستم میلادی نیز،  پیمان‌ های ۱۹۰۷ و ۱۹۱۵ سبب تقسیم ایران به حوزه نفوذ دو کشور بریتانیا و روسیه،  و زمینه‌ ساز حضور نظامی آنان در ایران شد.  سومین بار هم در جنگ دوم جهانی بود که بهانه حضور کارشناسان آلمانی در ایران،  اشغال ایران را در پی داشت.

      پس از اتمام جنگ، ارتش بریتانیا ایران را ترک کرد،  ولی نیرو های نظامی ارتش آمریکا و ارتش شوروی، همچنان در ایران باقی ماندند،  که به تشکیل دو حکومت خود مختار و کوتاه ‌مدت جمهوری مهاباد در کردستان،  و حکومت فرقه دموکرات در آذربایجان انجامید.

      پدرم،  آقای منوچهر راوید در شهریور 1320 شانزده ساله بود،  و باغ محل زندگی آنها در حسین آباد بود،  حسین نام پدر پدرم حاج میرزا حسین بود،  که آنجا را آباد کرده بود،  و بنام حسین آباد خوانده می شد،  که تا امروز هم همین نام را دارد.  محله حسین آباد جنب پادگان عشرت آباد بود،  پدرم تعریف می کند،  از ابتدای صبح هواپیما های متفقین در چند نوبت چند بمب در عشرت آباد و باغشاه انداختند،  و تمام سربازها که چند هزار نفر بودند،  پا بفرار گذاشتند،  بسیاری پیاده و تعدادی هم سوار بر اسب،  عشایر و شهرستانی ها با تفنگ هایشان سوار بر اسب می گریختند،  و تقریباً تمام سربازها داد می زدند فرار کنید،  انگلیسها و روسها حمله کردند.  افسران نیز از ترس دستگیری،  نشانها و لباس های نظامی خود را در در باغچه خانه ها چال می کردند،  و حتی روی آن آب می ریختند،  که مشخص نشود.  این بود ارتش دیکتاتوری و انگلیس ساخته،  که براحتی و چون آب خوردن ریخته شد و فرار کرد،  اینگونه ارتشها فقط برای کوبیدن ملت های بیچاره بی دفاع ساخته می شوند.

   عکس یکی از عمو های من،  که بعنوان نمونه تاریخ لباس نظامی افسران ارتش آن زمان است،  تمام اینگونه لباسها و نشان ها که جهت سرکوب مردم بودند،  به زیر خاک باغچه ها رفتند،  زیرا بدرد همانچا می خوردند،  عکس شماره 248.  در آن زمان سه عموی من از افسران جوان ارتش بودند،  بزرگترین عمویم مرحوم غلامرضا،  متولد 1296 خورشیدی تهران،  توسط انگلیسها بازداشت و به بازداشتگاه افسران در شهر اراک منتقل شد،  و انگلیسها روی او خیلی کار می کردند،  تا به آنها به پیوندد ولی او مخالف آنها بود.  عموی دیگرم عبدل علی،  متولد 1298 تهران،  بعد از باغچه کاری لباسها و نشانها،  نیروی نهضت مقاومت ملی ایران شاخه جوانان تهران را اداره کرد،  و توانست همچون پارتیزان های فرانسوی که با آلمان اشغالگر می جنگیدند،  در تهران و شهر های دیگر اقداماتی علیه اشغالگران ایران انجام دهد.  عموی دیگرم مرحوم عبدل باقی،  متولد 1299 تهران،  او کار های مختلف پشتیبانی و مردمی را انجام داد.  پدرم منوچهر متولد 1304 خورشیدی تهران،  مسئول شعبه های پخش و تقسیم نان و قند و شکر در محله های حسین آباد،  عشرت آباد و اطراف گردید.  بزودی بخش هایی از خاطرات آنها را در وبلاگ منتشر می کنم،  تا دروغ های بزرگ نمایی قحطی و کشتار مردم،  و یا دروغ عدم مقاومت ایرانیها در مقابل اشغالگران را بگویم.

انقلابی امیلیانو زاپاتا

امیلیانو ساپاتا یا امیلیانو زاپاتا به اسپانیایی  Emiliano Zapata  نام کامل امیلیانو ساپاتا سالاسار اسپانیایی Emiliano Zapata Salazar   یکی از رهبران برجسته انقلاب مردمی مکزیک علیه رژیم دیکتاتوری پورفیریو دیاس،  که دست نشانده کامل نوامپریالیسم ها بود،  به شمار می آید.  امیلیانو زاپاتا در ۸ اوت ۱۸۷۹ برابر ۱۷ مرداد ۱۲۵۸ خورشیدی در ایالت مرکزی مورلوس در روستایی به نام آننکویلکو که امروزه آیالا نام دارد،  از گابریل ساپاتا و کلئوفاس سالاسار به بدنیا آمد.  فعالیت انقلابی او از ۱۹۱۰ آغاز شد،  ساپاتا تشکیل دهنده و رهبر یک نیروی مهم انقلابی بود،  که در طول انقلاب مکزیک با نام "ارتش آزادی بخش جنوب" شناخته می شود٬  او در جریان انقلاب نقش موثری داشت،  و به یکی از قهرمانان ملی مکزیک بدل شد.  به همین دلیل جنبش انقلاب مردمی که در سال ۱۹۹۴ میلادی برابر با ۱۳۷۲ خورشیدی،  از ایالت چیاپاس٬ مکزیک آغاز شد،  را به احترام او ساپاتیستا یا ساپاتیستاس می خوانند.

      در آن زمان رژیم دیکتاتوری دیاس که در 1876 بقدرت رسیده بود،  با حمایت امپریالیسم بر مکزیک حکومت می کرد،  خانواده ساپاتا از اوضاع مالی متوسطی برخوردار بود،  و در این اوضاع سیاسی توانسته بود با مقاومت در برابر شرایط سخت اجتماعی،  استقلال خود را حفظ نماید.  امیلیانو در سن ۳۰ سالگی فرماندهی نیرو های مقاومت مردمی روستا شد،  و سخنگو و نماینده هم ولایتی هایش گردید.  او خیلی زود برای به رسمیت شناختن حقوق سرخ پوستان بومی،  وارد بحث و جدل و در نهایت درگیری شد.  مدت 5 سال کشور مکزیک در حالت انقلابی و جنگ داخلی بسیار وحشیانه و سخت قرار داشت،  و خسارت و تلفات زیادی وارد آمد.

      حکومت دست نشانده دشمن ملت،  برای به دام انداختن ساپاتا،  وانمود کرد که یکی از ژنرال ها به دولت پشت کرده،  و میخواهد به ارتش ساپاتا بر علیهه حکومت بپیوندد. حتی در ترفند ساخته و پرداخته استعماری به یک پایگاه دولت حمله کرد،  که به کشته شدن ۵۷ سرباز انجامید.  ساپاتا پس از دیدن این کار خواست جلسه ای ترتیب دهد،  تا در این مورد مذاکره کند.  در ۱۰ آوریل ۱۹۱۹ میلادی برای این جلسه ساپاتا را به اسینداد سن خوان (Hacienda de San Juan) در شهر چینامکا (Chinameca) دعوت کردند.  وقتی که ساپاتا وارد به مکان ملاقات شد،  جنایتکاران در کمین بودند،  و او را به گلوله بستند و کشتند.  انقلابیها در تمام دنیا باید متوجه و هوشیار باشند و اغفال ترفندها و دروغ های استعمار و امپریالیسم و عوامل آنها نشوند.  عکس 4076.

    توجه:  اگر وبلاگ به هر علت و اتفاق،  مسدود، حذف یا از دسترس خارج شد،  در جستجوها بنویسید:  وبلاگ انوش راوید،  یا،  فهرست مقالات انوش راوید،  سپس صفحه اول و یا جدید ترین لیست وبلاگ و عکسها و مطالب را بیابید.  از نظرات شما عزیزان جهت پیشبرد اهداف ملی ایرانی در وبلاگم بهره می برم،  همچنین کپی برداری از مقالات و استفاده از آنها با ذکر منبع یا بدون ذکر منبع،  آزاد و باعث خوشحالی من است.

Anoosh Raavid انوش راوید    

   حمله اسکندر مقدونی به ایران بزرگترین دروغ تاریخ،  حمله چنگیز مغول به ایران سومین دروغ بزرگ تاریخ،  و مقالات مهم مانند،  سنت گریزی و دانایی قرن 21،  و دروغ های تاریخ عرب،  تاریخ مغول،  تاریخ تاتار،  و گفتمان تاریخ،  و جدید ترین بررسی های تاریخی در وبلاگ:

جنبش برداشت دروغها از تاریخ ایران    http://ravid.ir